De Maas Venray-Blitterswijck 2020
Wervelschaal – Keramiek Maria Es 2003
ONYVA® en Maria Es terug naar de oevers van de Maas
Beste, lieve kunstvrienden,
Na 9 jaar Berlijn, 10 jaar Amsterdam, vanaf eind 2020 wonen en werken in Venray.
Het was 2020 Corona kwam.
De samenleving viel stil. Ik voelde de noodzaak om te bewegen. Verliet Amsterdam en zocht een werkplek op afstand, de Maas dichtbij. Als kunstenaar wilde ik de betekenis en de noodzaak van Amsterdam, beter leren kennen. Amsterdam bezoek ik nu wekelijks vanuit een ander perspectief. In het logboek dat ik hierover bijhoud vind ik de bevestiging dat de diversiteit aan mensen, de energie die dat genereert -terug te zien in de infrastructuur, de huizen, het water en bovenal het openbaar vervoer: metro, trams, de stations- voor mij een noodzakelijk en allesomvattend anker zijn.
Amsterdam is niet verleden tijd, niet toekomst; Amsterdam is voor mij het NU. Het NU waardoor haar vrijdenkersgeest optimaal kan functioneren, waardoor courage en streven naar gelijkwaardigheid tot uitdrukking kan komen – in een tijd van conflicten en vluchtelingenstromen – onontbeerlijk. Amsterdam is uniek in deze wereld. De stad weerspiegelt een ongekende geestelijke rijkdom.
En zo kan het gaan… Volgens ingewijden was de hete zomer van dat jaar de reden dat ik maar niet geboren wilde worden. Toen ik uiteindelijk toch het licht zag, in dat kleine huis Aan de Maas 7 in Itteren, waren de eerste woorden van de plattelandsdokter: Dat kind heeft een gezicht voor moeder overste. Voor wie de schone kunsten onder de religies wil scharen, kreeg de man een beetje gelijk:-).
Amsterdam en Mooder Maas. Beiden blijf ik trouw. De rivier de Maas, de oerbron van waaruit mijn ONYVA icoon ontstond. De Maas en de talrijke overstromingen in mijn jeugd, een gulheid met vruchtbare leem; een eigengereidheid waarover zich velen de laatste decennia het hoofd braken. Het eindigende in een compromis; de Maas daar en wij met have en goed hier. Het verdronken land voelt als een gemis. De Maas en Amsterdam maken Maria Es tot wie zij is, tot wat haar kunst is.
En zo kan het gaan… met leem aan de voeten vanuit Itteren, via Maastricht, Berlijn en Amsterdam, terug naar de bron, negentig kilometer stroomopwaarts en een blijvend anker in Amsterdam.
Recente reacties